أااااه
لما تغيب الشمس
فى شروقها
وتلم حقايقنا بقسوة
فى خيوطها
ما راعت عطاش القلوب
للنور
ولا قمَر حبيب
سافر لمحبوبة
تدارى
فى رمل الشواطى
أشواقها
كل المراسى حنين
جاتها المراكب
خاوية
اتغربت فى البحور سنين
عَبِّت الوهم
فى اخراجها
لصبح مستنى
متحنى
بلون شقشقة
يشق ريق الغيطان
صياح مخنوق
ماهى الديوك لساها
بتداوى فى جراحها
مليت كفوفى
بدموع صِبايا
مواويل قديمة
بعترتها فى العدم
طرحت طيور أسيرة
بتغنى أوجاعها
لا الدنيا سيبالنا وطن
يلم صحبتنا
ولا احنا قادرين
على فراقها
أااااه
يا قلب الصغار
يا خضار
لما يقتلك
غياب الشمس
فى شروقها
